شب قدر برای چیست؟
شب
قدر براى این است که ما فرصتى براى جمع بندى از خود و کارهاى خود داشته
باشیم. محاسبه و حسابرسى داشته باشیم، که آیا از خاک و چوب کمتریم؟!
بگذار «یا لَیْتَنى کُنْتُ تُراباً» را همین امروز بگوییم، نه روزى که دیگر حاصلى نداریم.
یک دانه گندم را وقتى به دل خاک مىدهند، هفتاد برابر برمىگرداند.
پس حاصل من کو؟ شکوفههاى من کو؟
جز کینههاى متراکم، جز نفرتها، جز حسادتها و جز توقعها چیزى در دل من سبز نشده است.
در
سوره عادیات آمده است: قسم به حرکت که انسان راکد و ناسپاس است؛ «إِنَّ
الْانْسانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ»، بىفایده است و راه نیفتاده.
انسان جز براى ربّش براى همه چیز مىدود.
«قُتِلَ
الْانْسانُ ما أَکْفَرَه»؛ مرده باد این انسان که چه ناسپاس است! در حالى
که همه هستى به او ختم شده و پیوند خورده است. او ثمره و میوه همه هستى
است.
...همه هستى به تو منتهى شده تا تو به بلوغ برسى، حال تو خودت را براى چه کسى خرج مىکنى؟ زیر دندان چه کسى مىروى؟
در چراگاه سبز عمر تو چه کسى خیمه مىزند و از این لحظههاى عمر تو چه کسى بهرهبردارى مىکند؟
در
دعاى مکارم الاخلاق آمده است: «انْ کانَ عُمْرى مَرْتَعاً لِلشَّیْطانِ
فَأقْبِضْنى الَیْکَ قَبْلَ أَنْ یَسْبِقَ مَقْتُکَ الَىَّ أَوْ
یَسْتَحْکِمَ غَضَبُکَ عَلَىَّ»
خدایا! اگر عمر من مرتع و چراگاه شیطان
شده و در عمر من، او پروار مىشود، قبل از اینکه غضب تو مرا در هم پیچد و
مَقْت تو بر من استوار و محکم شود، مرا ببر.
علی صفایی حائری عین.صاد
اخبات ص95
پ ن: جناب همسر فرمودند خوب نیست روی دوستان جانت را زمین بیاندازی؛ منتها قیودی را فرمودند که بهتر است اضافه شود که انشالله می شود.