شاید حذف شود

بسم الله

اینا فقط درددلمه و به همه توصیه میکنم نخونن فقط می نویسم که یه کم تخلیه شم...

اینجا نظر نذارین لطفا شاید این پست حذف شه

نمی دونم چرا یه مدته به شدت مشتاق مرگم... احساس میکنم که باید بارو بنه را ببندم و کار نکرده ای تا قبل از زایمان جا نگذارم...
من ناشکر نیستم؛ خدایا بابت همه ی نعماتی که زندگیم را باهاش زینت دادی شکر ولی انگار دنیا برام شده عین یه قفس؛ انگار روحم داره دست و پا میزنه برای پرواز...
 نگران نیستم که چقدر قراره درد بکشم تا فرزندم به دنیا بیاد... نگران نیستم که حتی اگه اون موند و من نه تکلیفش چی میشه بی مادر؟ تکلیف همسرم چی میشه بی همسر با یه بچه؟
میدونم خدا به اونا دلسوزتر از من به اوناست...
میدونم اهل بیتی که تقریبا بعد از همه ی نمازام فرزندم را بهشون میسپارم تنهاش نمیذارن...
اوایل که فهمیده بودم باردارم یه احساسی داشتم توام با بغض و دلتنگی... الان انقد آرومم...
فقط دوست دارم خلوت کنم... خلوت که میکنم دوست دارم مرگ را به آغوش بکشم...
شایدم اینا هم جز ویار روحی حساب میشه!!!
فقط می دونم هیچ چیز این دنیا روحو اشباع نمی کنه جز خدا... جز عشقش...
شایدم اگر کسی خوند فکر کنه من ناشکرم و خوشی زده زیر دلم
نه منم مشکلات خاص خودمو دارم که حتی اگه به مادرم بگم فکر کنه دارم باهاش بزرگترین شوخی عمرم را میکنم... پس خوشی زیر دلم نزده؛ نه که خوشی نیست هست ولی شکر خدا هیچوقت زیر دلم نزده...
آخ خدا چقد دوستت دارم... چقد دوست دارم بیام پیشت...
گاهی برای خدا دارم میام پیشت میخونم و شاد میشود روحم!!